პირადი ცხოვრების ხელშეუხლებლობა და პირადი სივრცის ფარგლები ადამიანები სოციალური ინდივიდები ვართ და ყოველდღიურად ვურთიერთქმედებთ. მიუხედავად იმისა, რამდენად დიდია ჩვენი ზემოქმედება საჯარო სივრცეზე, ყოველ ადამიანს გააჩნია საკუთარი პირადი სივრცის ქონის უფლება. პირადი სივრცის ქონის უფლება ნიშნავს პირადი და საჯარო სივრცეების ბალანსის საკუთარი ნებით დადგენის და მისი
გენდერი ომის იარაღია. ომისა ჩვენი სხეულების, ჩვენი გონების, ჩვენი ურთიერთობების პოტენციალის წინააღმდეგ; სოციალური ომის. რა არის გენდერი და ვინ უნდა იყოს გენდერიზებული? გენდერი სოციალურად კონსტრუირებული კატეგორიაა, რომელიც აყალიბებს იმ ბუნდოვან პარამეტრებს, რომელიც ქცევებს, სექსუალობას, ესთეტიკას, სოციალურ კულტურულ როლებს, სხეულებს აკრავს გარსს. გენდერი სხვადასხვაგვარად განიმარტება სხვადასხვა ადგილებში,
როდესაც გვეგონა, რომ ფილმებმა ვამპირებზე საკუთარი თავი ამოწურეს, ეს ფილმი სრულიად განსხვავებული აქცენტებით წარსდგა ჩვენს წინაშე. ფილმში ხაზგასმულია ყველა ქვეყნისთვის რელევანტური საკითხი, ის რაც აერთიანებს ამერიკელ, ირანელ და ნებისმიერ ქვეყანაში მცხოვრებ ქალს – ჩაგვრა პატრიარქალური კულტურის მიერ. ფილმში მოქმედება ირანის წარმოსახვით ქალაქში, „Bad City”-ში ვითარდება,
ესე შერჩეულია “ქალთა მზერის” ახალგაზრდა ფემინისტთა ესეების კონკურსის მეშვეობით. ქალის და მამაკაცის ფუნქციათა დაყოფის საფუძველს ძველ პერიოდში ძალიან მარტივი საფუძველი ჰქონდა – ქალი შთამომავლობის გაგრძელების წყარო იყო, ხოლო მამაკაცს უნდა ეზრუნველყო უსაფრთხოება შეექმნა „თაობათა“ შემქნელისთვის. შემდგომში წამოვიდა მოსაზრება სქესთა შორის ბიოლოგიური განსხვავებულობის შესახებ, სადაც მასკულინობას
ესე შერჩეულია “ქალთა მზერის” ახალგაზრდა ფემინისტთა ესეების კონკურსის მეშვეობით. როგორ ვაჩვენოთ მენსტრუაცია? როგორი უნდა იყოს ქალების შრომის პოლიტიკა მენსტრუაციის გათვალისწინებით? და საერთოდ, საჭიროა თუ არა თვიური? ეს ერთი შეხედვით რადიკალური კითხვები საკმაოდ აქტუალურია დასავლეთში, მაშინ როცა საქართველოში ამ მხრივ ელემენტარულ ცოდნასაც კი ცოტა ქალი ფლობს.
1980-იანების დასაწყისში შრი ლანკელმა ისტორიკოსმა კუმარი კაიავარდენამ, რომელიც ბრიუსელიდან ჰააგაში მატარებლით მოგზაურობდა, შექმნა სალექციო ჩანაწერები ქალთა მოძრაობის ისტორიის კურსისთვის. მრავალი მათგანი განადგურდა – თუმცა არა ყველა. ისინი გამოქვეყნდა 1982 წელს და შემდგომში ჩამოყალიბდა გავლენიან ნაშრომად “ფემინიზმი და ნაციონალიზმი მესამე მსოფლიოში”. ეს წიგნი გამოქვეყნდა “ვერსოს ფემინისტურ
გთავაზობთ ფემინისტურ კრიტიკულ რეფლექსიას Women in the World-ის სამიტის ერთ-ერთ პანელზე, სადაც სხვადასხვა ქვეყნის წარმომადგენელი ქალები ავტორიტარ ლიდერებზე საუბრობდნენ. მიწვეულთა შორის იყო ქართველი ჟურნალისტი, „ტაბულას“ დამფუძნებელი და რედაქტორი, თამარა ჩერგოლეიშვილი, ხოლო პანელს მოდერაციას ჰილარი კლინტონი უწევდა. Women in the World-ს პრეტენზია აქვს ქალი ლიდერების წარმოჩენასა და
შპიგელ ონლაინი: ქალბატონო სალეკი, სწრაფი კვების ობიექტში “საბვეი” სენდვიჩის დაგემოვნებამდე ბევრი გადაწყვეტილების მიღება გვიწევს. არის თუ არა ეს ის, რაზეც თქვენს ლექციებში “არჩევანის ტირანია” საუბრობთ? სალეკი: ვცდილობ მოვერიდო “საბვეის” მსგავს ადგილებს და თუ მაინც აღმოვჩნდები ხოლმე, ყოველთვის ერთსა და იმავეს ვუკვეთავ. როდესაც “არჩევანის ტირანიაზე” ვსაუბრობ,
ავტორი: ეკა დარბაიძე; პოლიტიკის მეცნიერების დოქტორი შესავალი მიუხედავად ბოლო წლებში ჩვენს ქვეყანაში გენდერული თანასწორობის კუთხით წინ გადადგმული ნაბიჯებისა, სამწუხაროდ გენდერული თანასწორობის მიღწევა კვლავ გადაუჭრელ პრობლემად რჩება. გაეროს მოსახლეობის ფონდის შეფასებით, აღნიშნული პრობლემა საქართველოში საგანგაშოა, განსაკუთრებით, როდესაც საქმე სელექციური აბორტის თემას ეხება. ტერმინი „გენდერული სელექცია“,
ქალთა მზერა წარმოგიდგენთ ინტერვიუს შარლოტ ბანჩთან, ინტერვიუ ჩაწერილია 2017 წელს მისი საქართველოში ვიზიტის დროს, კითხვები შედგენაში მონაწიელობა მიიღო რამოდენიმე ქართველმა აქტიურმა ფემინისტმა. ინტერვიუერი: პირველ რიგში გთხოვთ წარუდგინოთ ჩვენს მკითხველს თქვენი თავი. შარლოტი: მე ვარ შარლოტი ბანჩი, ამერიკიდან. ვარ ფემინისტი, აქტივისტი და ლესბოსელი, რომელსაც ნამუშევარი აქვს
