ესე შერჩეულია “ქალთა მზერის” ახალგაზრდა ფემინისტთა ესეების კონკურსის მეშვეობით. როგორ ვაჩვენოთ მენსტრუაცია? როგორი უნდა იყოს ქალების შრომის პოლიტიკა მენსტრუაციის გათვალისწინებით? და საერთოდ, საჭიროა თუ არა თვიური? ეს ერთი შეხედვით რადიკალური კითხვები საკმაოდ აქტუალურია დასავლეთში, მაშინ როცა საქართველოში ამ მხრივ ელემენტარულ ცოდნასაც კი ცოტა ქალი ფლობს.
ავტორი: ეკა დარბაიძე; პოლიტიკის მეცნიერების დოქტორი შესავალი მიუხედავად ბოლო წლებში ჩვენს ქვეყანაში გენდერული თანასწორობის კუთხით წინ გადადგმული ნაბიჯებისა, სამწუხაროდ გენდერული თანასწორობის მიღწევა კვლავ გადაუჭრელ პრობლემად რჩება. გაეროს მოსახლეობის ფონდის შეფასებით, აღნიშნული პრობლემა საქართველოში საგანგაშოა, განსაკუთრებით, როდესაც საქმე სელექციური აბორტის თემას ეხება. ტერმინი „გენდერული სელექცია“,
საქართველოში მოქმედი ჯანდაცვის სისტემის ზოგადი პრობლემები მეტნაკლებად ცნობილია მოსახლეობისთვის, თუმცა ამ ჯანდაცვაში არსებული პრობლემების გენდერული ანალიზი საკმაოდ რთული მოსაძიებელია. კერძოდ კი – ინფორმაცია, თუ რა რეალურ გამოწვევებს აწყდებიან სხვადასხვა ასაკობრივი და სოციალური ჯგუფის წარმომადგენელი ქალები ჯანდაცვის სისტემით სარგებლობისას. ის ფაქტი, რომ ქალთა შემოსავალი მამაკაცთა შემოსავალზე
ენდომეტრიოზი იმ ღამეულ მონსტრს ჰგავს, რომელიც არავინ იცის საიდან ან როდის გამოჩნდება ქალის ცხოვრებაში. მის შესახებ არ საუბრობენ, როგორც ლორდ ვოლდემორტზე; მოულოდნელად, არსაიდან გამოჩნდება, მტკივნეულ კლანჭებს ჩაგავლებს და მშვიდობით ნორმალურო ცხოვრებავ, სამუდამოდ. სახელიც როგორი შემზარავი აქვს-ენდომეტრიოზი. რაც უფრო ხშირად ვიმეორებ მით უფრო მეზიზღება. უძველესი წყევლასავითაა.
დღეს, მთელს მსოფლიოში პროსტიტუციაზე მიმდინარე დებატები ეხება საკითხს – უნდა მოხდეს თუ არა პროსტიტუციის დეკრიმინალიზება. სექს-მუშაკები, ფემინისტები თუ უფლებდამცველები თანხმდებიან, რომ თავად პროსტიტუციაში ჩართული ქალები არ უნდა იყვნენ კრიმინალიზებულნი. საკითხი დგას ასე: უნდა მოხდეს თუ არა კლიენტების და მესამე მხარის საქმიანობის დეკრიმინალიზებაც. ანუ არჩევანი
ქალის მიერ, თავისსავე ნაყოფზე კონტროლის ქონის კრიმინალიზება ისეთი ფენომენია, რომლის მნიშვნელობის გაზვიადება შეუძლებელია. ეს ეხება როგორც მის ეფექტს ქალების ცხოვრებაზე, ასევე მის შედეგებს შრომის კაპიტალისტურ ორგანიზებაში. ისტორიულად დადასტურებულია, რომ შუა საუკუნეების განმავლობაში, ქალები კონტრაცეფციის მრავალ ხერხს იცნობდნენ. უმეტესად ბალახების დახმარებით აჩქარებდნენ მენსტრუაციას, იწვევდნენ აბორტს ან
არავის შრომა არ არის ავტომატურად იაფი, არამედ ხდება მისი ხელოვნური გაიაფება. წინასწარგანსაზღვრული მანიპულ აციები იდეებით ქალებისა და გოგოების შესახებ და ცნებები ფემინურო ბაზე წაახალისებს მათ, ვინც ცდილობს გააიაფოს ქალის შრომა. სინტია ენლო 2015 წელს გამოქვეყნდა სახალხო დამცველის წერილი ჯობს ჯის დირექტორის, ლექსო ხუბულავას მიმართ.
“საქართველო დემოგრაფიული კატასტროფის წინაშე’’ – მსგავსი განგაშის შემცველი სათაურები ჩვენი დემოგრაფიული მონაცემების შესახებ, პრესაში საკმაოდ ხშირად გვხვდება, თუმცა აუცილებელია განვიხილოთ, თუ რა მოქმედებებს მიმართავს სახელმწიფო დემოგრაფიული კრიზისის აღმოსაფხვრელად, რა მეთოდებს იყენებს შობადობის წასახალისებლად და რამდენად აისახება ეს ყველაფერი ქართველ ქალთა უფლებრივ მდგომარეობაზე. განსაკუთრებით აღსანიშნავია დემოგრაფიული
რამდენიმე ათასი წლის წინ, ნეოლითურ ხანაში, კაცები პირველ მესაკუთრეებად ფორმირდნენ, საიდანაც დაიწყო პირველი კლასთაშორისი დაპირისპირება (ქალებად და კაცებად მონიშნულ ჯგუფებს შორის). ისინი აკონტროლებდნენ და ანაწილებდნენ ყველაფერს: მიწის, თავშესაფრის და საჭმლის ჩათვლით. ენგელსის მიხედვით, კაცობრიობის განვითარების საწყის ეტაპზე, ხალხს ჰქონდა ქაოტური სექსუალური ურთიერთობები, რის შედეგადაც, ბავშვის
ახალგამოქვეყნებული კვლევა ჰორმონალურ ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებებსა და დეპრესიას შორის საგანგაშო ურთიერთმიმართებას ააშკარავებს. ეს მიგნებები ავსებს იმ ბრძოლების გრძელ რიგს, სადაც ქალები და მათი ექიმები შობადობის კონტროლზე ზუსტი ინფორმაციისთვის ერთმანეთს უპირისპირდებიან. სექტემბერში JAMA Psychiatry-მ გამოაქვეყნა დანიური კვლევა, რომელმაც ჰორმონალური ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებას და კლინიკური დეპრესიის